Menselijk, al te menselijk, Museum Dr. Guislain, Ghent, 2004.


Niets dat menselijk is, lijkt de fotografie vreemd. Vrij snel na haar uitvinding, in 1839 zoals men aanneemt, is ze terug te vinden in salons en kunstenaarsateliers, op straten en pleinen, in intieme binnenkamers, in politiebureaus en klinieken. 'Menselijk, al te menselijk' focust op één van de segmenten van de fotogeschiedenis. De tentoonstelling toont een andere kijk op de psychiatrische instellingen ten tijde van Prinzhorn. Foto’s uit Duitse, Nederlandse, Franse en Belgische collecties tonen de nauwe relatie tussen fotografie en psychiatrie: het zijn beelden van een ongekende intensiteit. Onvermoed onthullend en verbazingwekkend, innemend en schokkend, tegelijk.

Previous
Previous

Don't shoot to miss (2005)

Next
Next

Entre-deux (2000)