Stage Fright, MUKHA/FOMU, Antwerp, 2008.

‘All the world’s a stage’ impliceert tegelijk dat er geen ontsnappen aan is: elke figuur wordt een figurant in een groter verhaal. Optimale zichtbaarheid in de publieke sfeer is nu niet alleen meer een vanzelfsprekendheid, maar ook een vereiste.
Steeds meer mensen trekken deze behoefte zelf ook door tot in hun privéleven: permanent passief bereikbaar zijn [via gsm, internet] wordt actief exhibitionisme dankzij de explosieve toename aan weblogs, myspace-pagina’s, enz. Vragen om gezien te worden, is vragen om getaxeerd te worden, elke registratie impliceert ook een zekere mate van onderwerping. 
De thematische tentoonstelling Stage Fright evoceert dit krachtenspel tussen kijker en bekekene met als letterlijke blikvanger de video-installatie Jeanne, waarin de Oostenrijker Martin Arnold het kijkende, zoekende, vertwijfelde, smekende gezicht van actrice Maria Falconetti uit de historische Jeanne d'Arc-verfilming van Carl Dreyer isoleerde. Juist door het weglaten van alle andere beelden en scènes, actualiseert Arnold deze emblematische procesfilm, de verstomde respons van het individu tegenover de macht van kerk, staat en leger. 
In Stage Fright botst de blik van Jeanne op een reeks fotoprojecties, een geritmeerde slideshow waarin de macht van de camera gethematiseerd wordt. Het is een selectie gedigitaliseerde reportagefoto's uit het archief van het Fotomuseum over de media aan het werk. Tussenin en aan de muur een aantal voornamelijk sculpturale werken, die de licht unheimliche, beklemmend lege sfeer.accentueren en een interpunctie in het optische parcours vormen.
Co-curator: Edwin Carels.